Het lijkt of het wasgoed grijs van kleur is, maar het is toch echt wit. Dat heeft te maken met het zonlicht. Interessanter is de hoogte van die waslijn. Het zijn twee lijnen die met een katrol systeem aankomen bij een raam op de bovenverdieping. Van binnen is het een kwestie van al draaiende de was naar buiten ophangen en weer terug draaien als de was droog is. Fluitje van een cent. Daar komt bij dat op die hoogte door de wind de was sneller droog is. Goed, we zijn in de tuin van Madeleine en Jean in Saint Julien de Civry. Zij doen mee aan het openstellen van tuinen in het kader van Jardins & Santé in het weekend van 1 juni en 2 juni. Ik zal hier binnenkort nog verdere aandacht aan besteden.

De vakantieperiode is weer van start gegaan en dat betekent dat we regelmatig gasten hebben. Altijd leuk, want je hebt niet voor niks een Herberg. Al jaren maak ik bordesfoto’s van bezoekers. Het lijkt me niet verkeerd om daarvoor een aparte categorie aan te maken. Dan zijn ze makkelijker terug te vinden.

Nou dan mag ik ook wel het tweede volwaardig lid van het gezin laten zien. Ondanks dat Tara veel groter is dan de poes, is die kleine Puck wel de baas. Dat komt omdat een poes hele scherpe nagels heeft. Hoe dan ook voor Tara is het bordes the place to be. In Frankrijk zegt men  L’endroit incontournable. Het bordes dus.

Minimaal een keer per dag heeft Puck de kolder in de kop. Dat gaat zo: vanuit de gang komt ze in volle vaart de kamer binnen. Duikt onder de bank, vervolgens op de leuning van de blauwe stoel en van daar neemt ze een snoekduik onder de kussens op de bank. Dan is het even stil. Haar hoofd komt voorzichtig tevoorschijn. Misschien om te vragen of ze nog een keer mag? Ja dat mag en daar gaat ze weer. Niet te filmen.

Eigenlijk ben ik op zoek naar een witte Charolais koe die in een weiland in de boterbloemen ligt. Maar ja, daar moet je wel een beetje geluk mee hebben. Meestal liggen ze eind van de ochtend of de namiddag. Dus dat gaat vast wel een keer lukken.

De coniferenhaag achter op de cour is weer eens gesnoeid. Wico kwam namelijk zijn grasmaaier ophalen. Die heeft hier in de winteropslag gestaan omdat er nog geen goede sloten op de schuren van hun huis in de Cantal zitten. Dat is inmiddels verholpen. En passant heeft hij ook een paar takken van de rozen bij de schotelantenne verwijderd. Ik waag me namelijk niet meer op die hoge ladders.

Achter op de cour staan (bijna) blauwe irissen. Links tegen de berkenboom dat zijn ook irissen. Die gaan geel oranje kleuren. Ook mooi. Het lijkt er op dat het deze week zonnig weer wordt. Dat maakt het goed dat de bloemen er door de regen minder verlept zullen uitzien. En dat wordt zo langzamerhand ook wel eens tijd.

De walnotenbomen zijn de laatste bomen die in het blad komen. Daarnaast bloeien de boterbloemen als nooit tevoren. Het wordt geler en geler in de weilanden en het blijft regelmatig regenen. De waterbassins moeten toch zo langzamerhand wel vol zijn.

Het mooie gemeentehuis van Paray le Monial. Daarvoor kwam ik vanmiddag echter niet. Er zou een manifestatie zijn bij het spoorweg station van Paray tegen een mogelijke opheffing van de lijn Tours naar Lyon. Kom ik daar en wat denk je… geen hond ! Dan zal die bijeenkomst wel vanmorgen geweest zijn. En dat was ook zo, want er staat inmiddels een artikel in Le Journal. Via change.org kun je een petitie ondertekenen tegen de opheffing. Op dit moment zijn er al ruim 25 000 personen die dat gedaan hebben.

Toch weer geboft met een dagje zon. Sommige weilanden kleuren nu geel met boterbloemen. Het merendeel blijft groen. Dat kun je zien bij de percelen achter de koeien. Het heggenlandschap is typisch voor de Brionnais.

Er zijn ongeveer 120 soorten akelei. De meeste soorten bloeien in diverse kleuren grofweg van half april tot half juli. De blauw paarse hebben de overhand al is zo’n licht roze ook wel mooi. Gisteren heb ik nog wat in de tuin kunnen werken. Maar vandaag heeft het weer de hele dag geregend. We zullen nog een dag of vijf moeten wachten op de zon. Het is niet anders.

Er zijn veel soorten irissen. De meest gangbare in onze tuin is deze iris germanica. Ik heb hem in vier verschillende kleuren: paars, wit, geel en blauw. Geel is ook een mooie kleur, maar die moet nog opengaan.

Muziek: Anoushka Shankar – Daydreaming

Met al die regen zijn er ’s avonds soms ook geluksmomentjes. Het duurt hooguit een kwartier en dan is de zon verdwenen. Is er verder nog nieuws? Er is een oproep tot een bijeenkomst op het plein voor het station in Paray le Monial op 4 mei om de toekomst van de spoorlijn Nevers-Paray le Monial-Lyon te verdedigen. Denk dat ik daar ook maar eens naar toe ga.

Van 13 april tot en met 26 mei 2024 exposeert Éléa Fouchard in het oude treinstation van Saint Maurice lès Châteauneuf. Zij woont en werkt in Dijon. Haar artistieke benadering wordt gevoed door diversiteit, waardoor ze een grote vrijheid van expressie heeft en nieuwe technieken en media kan verkennen. Tekenen staat centraal in haar werk. Ze gebruikt het als een unieke grafische taal die haar in staat stelt om, met of zonder verhaal, begrippen en gevoelens over te brengen op haar toeschouwers.
Heel bijzonder.

De weersverwachting van Météo France is voor de komende tien dagen niet best. Elluke dag zal er regen vallen. Je vraagt je misschien af waarom enkele boeren een paar van hun weilanden al gemaaid hebben. Nou dat doen ze om het vochtige gras te persen en in plastic luchtdicht in te pakken. Het gras gaat fermenteren en dan krijg je kuilvoer. Dat vinden de koeien wel lekker en gezond is het ook. Het hooien gebeurt pas in mei/juni.

Wisselend zon en regen. De temperatuur buitenom gaat langzaam omhoog. Volgende week dinsdag heb ik olie besteld voor de cv-ketel. Eerder kon niet. En ja hoor vanmorgen was de tank leeg. Gelukkig kan ik me behelpen met het olievat van de trekker. Heb zo’n 50 liter overgeheveld in het vat van de cv. Dat moet voldoende zijn tot dinsdag.

Een week geleden heeft het ’s nachts licht gevroren, maar zelfs toch nog teveel voor de blauweregen. De bloesem hangt er nu verzopen bij. Daar ga ik dus echt niet meer een foto van maken. In ieder geval hebben we er meer dan een volle week van kunnen genieten. Dat is ook wat waard. Volgend jaar nieuwe ronde, nieuwe kansen.

Een alleraardigst dorp met pak hem beet zo’n 130 inwoners is Marcilly-la-Gueurce. Hoe je Gueurce uitspreekt vind ik best wel moeilijk, zeg maar een tongbrekertje. Het valt onder het arrondissement Charolles. Het mooie van het dorp zijn een aantal oude huizen. Als ik er langs kom, maak ik er altijd graag een wandelingetje.

La Chapelle de Mans bij Dyo met mooie echte wolken. Dat echte zeg ik erbij omdat het niet nodig was de trukendoos met wolken te gebruiken. Goed, wat lees ik in de krant? De spoorlijn TER Paray-Lyon: is een van de minst betrouwbare in Frankrijk! Volgens een ranglijst gepubliceerd door Le Parisien staat de spoorlijn die Paray-le-Monial met Lyon verbindt op de 2e plaats van de “slechtste regionale lijnen in Frankrijk”. Een podium dat niet als een verrassing komt voor de gebruikers, die gewend zijn aan herhaaldelijke vertragingen en zelfs geannuleerde reizen. Nou, dat is nogal wat. Een jaar of tien geleden was er sprake van dat de spoorlijn zou worden opgeheven. Daar is enorm tegen geprotesteerd met als resultaat dat het plan door de TER is ingetrokken. Je zou haast denken dat de TER nu bewust de service aan het saboteren is om alsnog de spoorlijn op te heffen.