Moet er niet aan denken dat ik zo’n tuin zou hebben. Daar valt niet meer tegenaan te snoeien. In mijn tuin is al behoorlijk gesnoeid. Dat is lekker werken met de lentezon. Voorlopig gaat het niet regenen. Misschien dat we morgen zelfs weer kunnen jeu de boulen in Prizy. Dat zou mooi zijn, want de hele dag in de tuin bezig zijn dat is ook al zo wat.

Bij de ingang van de tuin staat dit Boeddha beeld. Ik zie hem elke dag en ik moet zeggen dat hij zeer rustgevend is. Niet dat ik naar mijn idee een stresskikker ben. Alhoewel, soms kan mijn bloeddruk wel omhoog gaan. Dat gebeurt me als ik op mijn webmail kijk via Portail Orange. Dan krijg je een beginscherm dat opeens aan alle kanten begint te flikkeren met aanbiedingen en weet ik wat al niet. Om gek van te worden. Wat moet ik met meer TV kijken voor 10 euro per maand? Ik heb meer dan genoeg aan Canal digitaal via de schotel.

Een paar honderd meter verderop ligt een weiland waarin nu volop narcissen staan. Elk jaar worden het er meer. Vroeger organiseerde het comité des fêtes van het dorp daar altijd een plukweekend. Dat liep nogal eens uit de hand en daarom zijn ze er mee opgehouden. Desalniettemin staan die narcissen er nu nog altijd in volle bloei. Kijken en/of plukken mag nog wel, maar wel op eigen risico.

Als ik in de tuin te lang doorwerk, dan krijg ik van de snoeischaar pijn in mijn vingers. Dan heb ik nog geen foto. Dan maar een foto van de zonsondergang om tien voor zeven. En als laatste haal ik niet de deadline van 19.00u. Maar och, een kwartiertje te laat kan nog wel.

Zie je die gevulde kruiwagen daar op de voorgrond ? Jazeker, ik ben begonnen om de tuin lenteklaar te maken. Het weer leent er zich uitstekend voor. Vandaag anderhalf uur gewerkt. Dat is ja niks, hoor ik je zeggen. Nou, toch wel want je zit nog in de winterconditie. Als ik als een gek aan de gang zou gaan, dan zal je de volgende dagen een gigantische spierpijn krijgen. Daar voel ik helemaal niets voor. Dus eerst rustig aan beginnen en conditie opbouwen. Dan gaat het goed komen.

Al maandenlang hou ik het voederbakje voor de vogels in de gaten, maar ik zie alleen maar pimpel- en koolmezen en wat mussen. En warempel zie ik vanmorgen toch een paar puttertjes. Zeker op een dag als vandaag is dat een waar cadeautje. Daar ben ik heel blij mee. Nou ben ik benieuwd of er zich meer soorten zullen laten zien. Maar dat zal wel teveel gevraagd zijn.

Veel zuidelijker ten opzichte van de Brionnais ligt de Beaujolais niet. toch zie je dat de natuur daar iets verder is. De eerste bloesemboom kon ik gisteren in Juliénas spotten. Het zal wel een prunus zijn. De wijngaard op de voorgrond moet nog gesnoeid worden. Dat gebeurt in de winter van november tot april, waarna in de zomer het groenwerk plaatsvindt. Zeg maar jamais un moment ennuyeux in de wijngaard.

Een duiventoren bij een wijngaard van Moulin à Vent in de Beaujolais. Dat is een wat stevigere en ook duurdere wijn. Als je zo het landschap in de Beaujolais bekijkt, dan is het nog grotendeels bruin. Pas in april begint het groen te kleuren. De mooiste tijd loopt van april tot en met oktober. Nou was ik vanmiddag in Villié-Morgon bij ‘mijn’ wijnboer Christophe. Buitenom is het 18℃. Daar is Christophe niet blij mee, want die temperatuur is te hoog. De druivenstruiken beginnen dan uit te lopen. Dat is te vroeg. Er is namelijk tot en met de eerste week van april nog kans op nachtvorst. Dat zou funest zijn voor de bloei.

Goed te zien aan deze foto is dat het nog steeds winter is. Het middeleeuws kasteel is het Château de Montessus en ligt tussen Changy en Charolles. Het kasteel is in privé-bezit en niet geopend voor het publiek. Vier jaar geleden is het bij uitzondering wel een dag opengesteld. Er kwamen toen 650 bezoekers. Kon er toen jammer genoeg niet bij zijn. Misschien een volgende keer dan maar.
Vanmorgen stond ik, voor mijn doen, vroeg op om naar de Beaujolais en Mâconnais te gaan om de wijnvoorraad aan te vullen. Dat moet voor woensdag gebeuren. Laat ik nou in de veronderstelling zijn dat het vandaag maandag is. Marjon keek me al raar aan en vraagt wat ga jij doen? Nou, wijn kopen. Hè, het is vandaag zondag hoor. Oeps, dan moet het morgen maar gebeuren.

Een verrotte deur van een schuurtje op een boerenerf. Er wordt geklust, dat is wel duidelijk. Een nieuw meterkastje tegen de muur en wat leidingen op en in de muur. Dat alles verdient niet de schoonheidsprijs. Het is mij overigens niet duidelijk wat de functie is van de drie ronde openingen links van de deur.

Een stormachtige wind. Niet lekker. Vroeger zat in dit pand in Saint Julien-de-Civry een bakker. Wat ik me nog kan herinneren is dat hij lekker stokbrood had. Op een gegeven moment ging zijn oven stuk en was het einde verhaal. De bakkerij werd gesloten en toen bleef er nog maar een bakkerij over. Die bakker ging met pensioen. En ja, wat toen? Er kwam een nieuwe bakkerij naast de Mediagora in het dorp. Iedereen weer blij. Die bakker heeft er vier jaar gezeten en is er mee gestopt. Inmiddels is er weer een nieuwe bakker. Die maakt lekker roggebrood. Hij verkoopt ook wat supermarkt zaken en het ziet er binnen wat leuker uit. Terug naar de eerste bakker. Het huis is bijna helemaal opgeknapt. Ik denk dat de naam wel blijft hangen. Ook leuk.

Het is 15 ºC, de zon schijnt en het is hoog tijd voor een uitstapje. In Liergues, een dorpje zo’n 5 km ten westen van Villefranche, is een restaurant waar we wel eens vaker komen. Het is La Corbeille Fleurie. Het restaurant presenteert zich met een Cuisine traditionelle soignée avec une touche de modernité. Nou kijk ik op de foto enigszins bedenkelijk, maar dat lijkt maar zo. Neem van mij aan dat het dagmenu, voorgerecht hoofdgerecht en nagerecht inclusief wijn en koffie, werkelijk voortreffelijk is. En dat voor 30 euro per persoon. Uiteraard van tevoren wel even reserveren.

Twee dingen, de kou is uit de lucht en af en toe valt er wat regen. Daar valt mee te leven. We hebben een hond voor een week te logeren. Dat is Juley, een schapendoes. Met Tara is dat een koppel die het goed met elkaar kan vinden. Dat is wel zo prettig en Puck vindt het ook oké.

Als ik naar Paray-le-Monial ga, dan neem ik altijd de sluiproute door het bos naar Hautefond. Meestal staan er een aantal auto’s bij dit huis. Dat is jammer, want die auto’s interesseren me niet. Maar wel die oude lange serre. Veel staat er nog niet in. Een bezem, een tafeltje en een stoel. Af en toe zie ik daar een vrouw zitten die een sigaret rookt. Moet kunnen.

Vroeg in het voorjaar beginnen de treurwilgen mooi geelgroen uit te lopen. Vanuit de verte vallen ze met die kleur in het landschap direct op. Vaak staan ze aan een waterkant, maar dat hoeft niet per se. Met zijn laaghangende takken zijn het gewoon prachtige bomen.

Dit weekend in La Clayette de eerste brocante van het jaar, zowel binnen in de grote salle, als ook buitenom op het plein. Dat buitengebeuren met hooguit een graad of tien lijkt me niet zo aanlokkelijk. De zon scheen gelukkig wel, anders was het niet te doen geweest. Geeske en Marjon wachten nog een paar maanden. Traditiegetrouw start hun eerste brocante-deelname half mei in Montmelard. Dan zal het volop lente zijn.

We hebben alvast wat lentebloemen zo hier en daar op de vensterbakken gezet, met het idee dat we misschien de lente kunnen lokken om wat eerder naar ons toe te komen. Of dat gaat lukken is een tweede. Volgende week gaan de temperaturen omhoog, maar er gaat ook veel regen vallen. Dat is maar goed ook, want water is zeer welkom. De lage waterstand in de grond is zorgelijk.

In november 2007 kocht ik in Frankrijk mijn eerste iPhone voor 650 euro. Dat is 16 jaar geleden en toen nog niet te koop in Nederland. Ik heb hem 8 jaar gebruikt, waarna hij in Argentinië gestolen werd. Huilliehuillie. Enfin, verder gegaan met andere mobieltjes. En ja dan komt er een moment dat je besluit om nu toch een nieuwe iPhone te gaan kopen, vooral omdat die oude toestellen niet meer naar behoren werken. Gelijk maar twee iPhones gekocht want Marjon was er ook wel klaar mee. Nee korting wilden ze in de boutique niet geven. Dat is dan wel weer jammer. Het is voor ons elk een iPhone 13 geworden.

Winkelen is niet mijn favoriete bezigheid, maar voor één winkel wil ik wel een uitzondering maken. Dat is Le Grand Frais in Paray-le-Monial. Hij doet zijn naam alle eer aan. Alles is vers, de groenten, het vlees, de vis, kaas en noem maar op. Ze hebben zelfs een eigen bakkerij met geweldig lekker stokbrood. Nu is het wel zo dat iedere Fransman het brood van zijn eigen bakker het lekkerste vindt. Maar goed, daar ga ik niet moeilijk over doen.

Vandaag op 1 maart is het bepaald geen rokjesdag. Vanmorgen vroor het 5 graden en vanmiddag liep de temperatuur op tot wel 4 graden. Dan ben je toch behoorlijk optimistisch om buiten de was nog te gaan ophangen. Er was wel wat zon, maar helemaal droog is die was niet geworden. De wind is van het noordoosten naar het noordwesten gaan waaien. Ik verwacht dat het nu wel afgelopen zal zijn met de nachtvorst. In de tuin komen de tulpen al boven de grond. Als het een beetje meezit kan ik volgende week in de tuin aan de gang, want er valt nog wel het een en ander te snoeien.