Eh

Vanwege de vorst gaat het nu snel met de herfstbladeren. Dus is het zaak om er zo snel mogelijk nog een paar foto’s van te maken. Van mijn zus krijg ik regelmatig Nederlandse krantenknipsels toegestuurd met interessante artikelen. Een paar maanden geleden schreef Pia de Jong een column in de NRC over het woordje ‘eh’. ‘Eh’ als gewoonte- en opvulwoord, en de kunst van eh-loos praten. Haar stelling is: “Mensen die zonder eh’s praten, zijn een verademing. Naar hen luisteren is vergelijkbaar met rust in een stiltecoupé of de frisse lucht in een rookvrije ruimte”. Daar heeft de taalkundige Annelies Jehoul, in een interview, ook weer in de NRC, een andere mening over: “Zeg vooral ‘eh’, maar wel met mate graag”. We zeggen niet zomaar ‘eh’ of ‘ehm’ in een gesprek. ‘Eh’ zeggen is een manier om het woord te behouden.” Een onderzoeker heeft een tijdje terug charismatische en niet-charismatische sprekers met elkaar vergeleken. Dan zie je dat de meeste charismatische sprekers af en toe ‘eh’ zeggen. De mensen die niet charismatisch zijn daarentegen zeggen ofwel nog veel vaker ‘eh’ ofwel helemaal geen ‘eh’. Dus het lijkt erop dat degenen die het fijnst voelen om naar te luisteren gewoon een gemiddeld aantal ‘eh’s’ zeggen.” Interessant om beide artikelen te lezen. Ongetwijfeld zal ik het woordje ‘eh’, als ik met iemand praat met regelmaat gebruiken. In mijn blogjes zul je het, denk ik, niet vaak tegenkomen. Maar goed, dan heb je het over spreektaal en schrijftaal.