Evaluatie

Een ober op een terras in Mendoza Argentinië. Markante kop, ik vraag hem of ik wel een foto van hem mag maken. Maar natuurlijk, zegt hij en gaat er eens goed voor staan. IJdelheid is de mensheid niet vreemd. Goed, na een prachtige reis in de Andes, vliegen we van Mendoza terug naar Buenos Aires, ook wel het Parijs van Zuid-Amerika genoemd. Er rest ons nog een laatste dag om er van te genieten. Speciaal voor deze dag draag ik mijn witte colbertje met in de binnenzak een goede Havanna sigaar. Enfin, we lopen in een niet al te drukke straat en op een gegeven moment krijgt Marjon iets op haar hoofd. Ik kijken, het is groenachtig vies ruikend spul en niet alleen op haar haren. Staat er aan de overkant een man die naar boven wijst waar op een richel een aantal duiven zitten. Hij wenkt dat we naar zijn kant moeten komen. Hij heeft zelfs wat tissues en een flesje water en helpt om schoon te maken. Hoe aardig. Het ruikt verschrikkelijk. Marjon doet haar schoudertas af en zet hem op de grond. Hij poetst verder en zegt dan verschrikt dat mijn witte colbertje er ook onder  zit. Ik zet mijn fototas naast de tas van Marjon, trek mijn jasje uit en sta verbouwereerd… ook onder de klodders. Tja, dan ben je de kluts volledig kwijt. Dat is het moment dat Marjon schreeuwt dat de tassen er niet meer staan. De man wijst naar links en roept daar, daar loopt hij! Wij in paniek er achteraan. Nada, niets te zien. Terug naar de man, maar helaas, die is ook niet meer te bekennen. Zo gaat dat dus. De rest van het verhaal, met drie dagen extra in Buenos Aires, noodpaspoort etc. is denk ik wel bekend. Als toetje blijkt in Frankrijk dat de reisverzekering uitsluitend een uitgebreide ziektekostenverzekering te zijn. Ook dat nog. Zoiets is ons nog nooit overkomen, maar het kan dus wel. Wees gewaarschuwd!