Kinderen in Nepal zijn niet altijd zo verlegen. Op een trektocht willen ze je nog wel eens tot vervelens toe lastig vallen om pennen, ballonnen, snoep en rupees. Dat is mede te danken aan toeristen die dat maar al te graag en teveel doen. Gelukkig is het zo dat je ook niet verpeste, maar spontane lachende kinderen ontmoet. Op eerdere reizen heb ik vaker een videocamera meegenomen. Met een aantal extra accu’s ging dat prima en dan was je vervolgens thuis dagenlang bezig om er een VHS-band van te maken. Ook nu weer, vijftien jaar later, om een stukje van die band op YouTube te zetten, wat een crime. Maar goed, het is gelukt. We zien een aantal jongens, die als onderdeel van hun opleiding tot monnik, bezig zijn de koperen boterlampjes te poetsen van het boeddhistische klooster van Tsarang in Mustang. Mijn neef Huub helpt mee en praat gewoon Limburgs tegen ze. Het gaat er erg gemoedelijk aan toe.
Fijn dat het gelukt is! Zeker de moeite waard.
By: Herna on 12 januari 2012
at 20:12
Voorpret is bijna net zoveel waard als de tocht zelf.
By: Dorien on 12 januari 2012
at 20:31
Zag ik nou dat Huub een “beloning” kreeg voor het meehelpen?
By: Mia Posthumus on 12 januari 2012
at 20:36
Ja hij krijgt een mooi steentje en dat is nog eens wat anders dan een pen of een ballon. Ik wil niet sentimenteel doen, maar het blijft voor mij nog steeds een ontroerend moment.
By: -paul on 12 januari 2012
at 23:55